ويژگي هاي اقليمي

شهرستان فردوس بين دو رشته كوه كم ارتفاع كلات و كوه سياه و كوه زول در شرق و كوه شتري طبس در مغرب واقع شده است اين ناحيه به علت مجاورت با كوير مركزي و لوت داراي آب و هوائي صحرائي و خشك است شهرستان فردوس از شرايط خشك و بياباني برخوردار است .داراي تابستانهاي گرم و زمستانهاي خشك مي باشد .ميانگين بارش طي دوره آماري 20 ساله ( سال زراعي 95-1368)حدود 100 ميليمتر محاسبه شده و ميانگين دما طي دوره آماري فوق 6/17 درجه سانتيگراد بالاي صفر بوده است.

بارندگي در نواحي كوهستاني شهرستان بيش از دشت است و بين 160 تا 200 ميلي متر بارندگي سالانه دارد و اكثر ريزش ها در تابستان و بهار انجام مي گيرد ، شهر فردوس چون در دامنه ي كوههاي كلات واقع شده داراي آب و هواي نسبتا معتدلي است.
در تابستان شبها به علت جريان هواي سرد كوهستان به طرف كوير به نسبت خنك مي شود .مقدار بارندگي شهرستان فردوس كم است و قنات هاي اين منطقه كم آب هستند به همين جهت كشاورزان با ايجاد بندهاي خاكي در مسير سيلاب هاي بهاري مقدار زيادي از اين آبها را در بندسارها ذخيره مي كنند با نفوذ آب در زمين حوضه ي رسوبي آن مي توانند زراعت كنند معمولا دراين گونه بندسارها خربزه و هندوانه مي كارند ، معروف ترين اين مسيل ها [مسيل چين چه ] است كه حدود 90 كيلومتر طول دارد و از كنار شهر فردوس مي گذرد ، مسيل برون و سرخ آبي از ديگر مسيل هاي نسبتا مهم فردوس است كه حدود 150 كيلومتر طول دارد و داراي حوضه ي آبگير وسعيي است.
در حوزه ي آبريز دشت فردوس مقداري مسيل از ارتفاعات مشرق حوزه شروع مي شوند و سيلابشان را به دشت هدايت مي كنند بخشي از سيلاب اين مسيل ها به ويژه در بندسارهائي كه توسط كشاورزان در ابتداي دشت احداث شده نفوذ كرده و سفره ي آب زيرزميني را تقويت مي نمايند مانند كال بلده ، برون.

زمين شناسي
منطقه ي فردوس يكي از واحدهاي اصلي وعمده اي است كه به شكل مثلث در مركز ايران قرار دارد و جزو بزرگترين و پيچيده ترين واحدهاي زمين شناسي به شمار مي رود در اين واحد قديمي ترين سنگ هاي دگرگون شده ( پركامبرين ) تا آتشفشان هاي فعال و نيمه فعال امروزي وجود دارد در واقع اين منطقه را مي توان محل قديمي ترين قاره در ايران محسوب داشت كه حوادث زمين شناسي فراواني به خود ديده است . سازندهاي زمين شناسي موجود در منطقه به طور كامل امتداد شمال غربي ، جنوبي شرقي دارند ، اثرات حركات كوه زائي وتكتونيكي مختلف در اغلب بخش هاي اين منطقه قابل مشاهده است. دگرشيبي زاويه اي و فرسايش ، فقدان رسوبگذاري گسل خوردگي ، فعاليت هاي ولگانيكي و چين خوردگي جلوه هائي از حركات كوه زائي و فعاليت تكتونيكي بوده و در بخش هاي مختلف منطقه مورد مطالعه ديده مي شود.
محدوده سني نهشته هاي موجود در منطقه از پركامبرين تا عصر حاضر است ، بخش عمده اي از سنگ هاي دگرگوني در شمال و شمال شرقي منطقه ديده مي شوند ، سنگ هاي رسوبي پركامبرين و پالئوزوئيك.
خاك شناسي
خاك هاي منطقه مورد مطالعه به طور عمده داراي منشاء آهكي مي باشند كه در مناطق كوهستاني به صورت كم عمق و همراه با سنگ ريزه در اراضي تپه ماهوري و دشت هاي دامنه اي به صورت نيمه عميق تا عميق با بافت متوسط تا سنگين گسترش دارند .
رسوب هاي تبخيري موجود در منطقه نيز منشاء خاك هاي شور با بافت سنگين و زهكشي نامناسب هستند كه در اراضي پست و دشــت هاي سيــلابي و بعضي موارد دشت هاي دامنه اي گسترش يافته اند.
پوشش گياهي
با توجه به ميزان بارش كم ،‌درجه حرارت بالا و مساعد نبودن جنس خاك و ساير شرايط طبيعي و جغرافيائي در شهرستان فردوس امكان رويش درختان موجود نيست و آنچه هم وجود داشته براثر عدم توجه از بين رفته وباعث گسترش شنزارها و كويرها گرديده است .دراستان خراسان حدود 60 تا 70 درصد شنزارها و مناطق كويري تشكيل شده اند كه سهم شنزارها در حدود 3 ميليون هكتار است كه غالبا در نواحي جنوبي استان قرارداشته و ميزان فعاليت آنها به لحاظ شدت و ضعف متفاوت است ، پوشش گياهي شهرستان از نوع استپي است كه برحسب ميزان رطوبت تغيير مي كند واين پوشش در قسمت هاي شمالي و مرتفع انبوه بوده و تبديل به مراتع مي شود.
مهم ترين گياهان استپي شهرستان عبارتند از : خارشتر ، گون ، گز ، قيچ ، تاغ ، تريخ ، اسپند و شوركده كه اغلب از گياهان سازگار به شوري ( هالوفيتي ) مي باشد.
ويژگي عمده ي تمامي اين ناحيه ، تنك بودن پوشش گياهي آن است كه به ندرت بيش از يك سوم خاك را مي پوشاند در بين گياهان كه به طور طبيعي رشد مي كنند گياهاني كه مصرف داروئي دارند در منطقه يافت مي شود كه بعضي از اين گياهان عبارتند از ختمي ، باديان ( رازيانه ) ترنجبين ، زرشك ، زيره ، خارخشت ، شويد ، كلپوره ، كاسني ، بارهنگ و...